شيخ صدوق به نقل از صالح بن علي مي نويسد:

«علت دستگيري و احضار موسي بن جعفر به بغداد اين بود كه هارون تصميم گرفت فرزندش محمد (امين) را به ولايتعهدي برگزيند. براي استواري امر او و اعلام به همگان، در سال 179 حج گزارد و به همه نقاط نوشت تا فقها، دانشمندان، قاريان و اميران در مكه اجتماع كنند.» [1] .

انجام چنين تمهيداتي از سوي هارون براي ولايتعهدي فرزندش بيانگر اين است كه وي مشكلات زيادي را بر سر راه اين حركت خود مي ديد كه مهمترين آنها واكنش علويان و در رأسشان وجود مبارك موسي بن جعفر (ع) در برابر اين اقدام بود. از اين رو، نخست در انديشه ي از ميان برداشتن اين مانع بزرگ برآمد. همان كاري كه معاويه براي هموار كردن راه ولايتعهدي فرزندش يزيد كرد و امام حسن (ع) را به عنوان بزرگترين مانع سر راه، به شهادت رسانيد سپس توطئه خويش را عملي ساخت.

هارون مي ديد تا زماني كه موسي بن جعفر (ع) با آن موقعيت اجتماعي و محبوبيت و مقبوليت مردمي آزاد باشد و مردم با آن گرامي ارتباط داشته باشند، تلاش هاي او براي توجه دادن افكار عمومي به فرزند خود به عنوان خليفه آينده بي نتيجه است. اين بود كه پيش از تشكيل اجتماع ياد شده، در سر راه خود به مكه وارد مدينه شد و نخست به سراغ موسي بن جعفر (ع) رفت، او را دستگير كرد و به زندان افكند، سپس به مكه رفت و فرزندش محمد (امين) را به عنوان وليعهد خويش به مردم معرفي كرد.