با انتشار خبر زنداني شدن امام (ع) موجي از خشم و نفرت بر ضد دستگاه خلافت به ويژه از ناحيه شيعيان ايجاد شد و مردم در همه جا از آن سخن مي گفتند.

هارون، شرايط را خطرناك ديد؛ از اين رو براي آن كه پرونده زندگي امام (ع) را براي



[ صفحه 218]



هميشه ببندد و اين خطر را از سر راه خود بردارد، طي نامه اي محرمانه، عيسي را مأمور كرد آن حضرت را به قتل برساند. [1] .

عيسي پس از مشورت با ياران نزديك خود، به درخواست هارون پاسخ رد داد و در جواب نامه او نوشت:

«من در طول مدت بازداشت موسي بن جعفر از راه هاي مختلف او را آزمودم، ولي جز عبادت و نيايش او به درگاه حق، چيزي دستگيرم نشد. و حتي نديدم او در دعا و نيايش خود، عليه تو يا من دعايي بكند... بنابراين اگر دستور دهي او را از من تحويل بگيرند بهتر است و گرنه من نمي توانم بيش از اين او را در زندان نگه دارم؛ چون حقيقت اين است كه من از نگهداري او در رنج و ناراحتي روحي زياد به سر مي برم.» [2] .