هارون به رغم آن كه در عرصه سياست آن روز چهره قدرتمند و موفقي بود در جبهه مبارزه با خط امامت با ناكامي روبه رو شد؛ ناچار تصميم به قتل رهبري آن گرفت.

هارون هر چند بارها با احضار امام كاظم (ع) به مركز خلافت تصميم به كشتن آن حضرت گرفت ولي موفق نشد تا آن كه سرانجام در سفر به مدينه در سال 179 ه. ق دستور داد امام (ع) را دستگير كرده و به بصره نزد عيسي بن جعفر منتقل نمايند.

امام (ع) مدت يكسان در زندان بصره بود. پس از آن به بغداد منتقل شد. در بغداد نزد چند نفر از جمله فضل بن ربيع و يحيي بن خالد برمكي زنداني بود.

شخصيت معنوي و الهي و نيز رفتار و اخلاق امام (ع) در زندان به گونه اي بود كه زندانبانان را تحت تأثير قرار مي داد و آنان را مجذوب آن بزرگوار مي كرد. از اين رو، هارون مجبور شد آن حضرت را به دست خون آشامي همچون سندي بن شاهك بسپارد و از وي بخواهد كه هر چه زودتر امام را به شهادت برساند.

هارون در آخرين روزهاي زندگي امام (ع) با فرستادن يحيي برمكي نزد آن حضرت در زندان سعي در به سازش كشيدن و تسليم آن گرامي در برابر خواسته خود داشت كه موفق نشد.

سرانجام، امام (ع) در 25 رجب سال 183 ه. ق در زندان سندي بن شاهك با زهر به شهادت رسيد و در مقابل قريش به خاك سپرده شد.

دستگاه خلافت براي سرپوش نهادن به جنايت خود دست به اقدامات مذبوحانه اي زد.

پرسش

1- هارون پس از احساس شكست و ناكامي در رويارويي با جبهه امامت چه تصميمي گرفت؟

2- موسي بن جعفر (ع) در چه سالي و چگونه دستگير شد؟

3- پيشواي هفتم (ع) چه مدت در زندان بصره بود؟ و چرا از آنجا منتقل شد؟

4- آخرين ترفند هارون براي به سازش كشيدن امام كاظم (ع) چه بود؟

5- موسي بن جعفر (ع) در چه تاريخي و در كدام زندان به شهادت رسيد؟