صدور اين گونه كرامات از امامان عليهم السلام از يك سو بيانگر توان و سلطه ي تكويني آن بزرگواران بر عالم وجود است. نفس قوي و ملكوتي امام (ع) در مجراي فيض هستي قرار داد، و همان گونه كه نفس هر انساني بر بدن خود ولايت و سلطه تكويني دارد، پيامبر و امام نيز به اذن خدا بر همه ي جهان هستي به مقدار شعاع ولايتشان مسلط هستند.

البته، اين قدرت و سلطه، به اذن پروردگار و در چارچوپ تدبير و مشيت الهي است. همان گونه كه سلطه ي تكويني روح بر تن، به طور استقلال نيست - چرا كه هيچ موجودي در هيچ كاري مستقل نيست، مگر خداوند - سلطه تكويني امامان (ع) بر كائنات نيز، مستقل نيست، بلكه به اذن خداست، و تا خداوند اجازه ندهد، آنان قادر به انجام چنين كرامات و تصرفاتي در عالم وجود نيستند.



[ صفحه 51]



قرآن در مورد پيامبران مي فرمايد:

«... و ما كان لرسول ان يأتي بآية الا باذن الله لكل اجل كتاب» [1] .

و هيچ پيامبري توان آن را نداشت (از پيش خود) نشانه و معجزه اي بياورد، مگر به فرمان خدا؛ هر زماني نوشته اي دارد (و براي هر كاري، موعدي، مقرر است).

از سوي ديگر، انجام اين كرامات از سوي پيشوايان معصوم (ع) در راستاي اهداف عالي آنان بود. آن بزرگواران هيچگاه به انگيزه خودنمايي و برتري طلبي بر ديگران، دست به چنين اقداماتي نمي زدند. هدف اساسي آنان، ارشاد و هدايت امت و به رشد و كمال بندگي رساندن آنان بود كه براي تحقق اين مهم گاه لازم مي نمود با درخواست امت و حتي گاهي ابتداء و بدون درخواست كسي، كرامات و كارهاي خارق العاده اي را - به اذن پروردگار - انجام دهند، تا مدعيان دروغين امامت - كه در دوران هر امامي كم و بيش بودند - براي به انحراف كشاندن مردم از مسير حق، مجال نيابند، و مردم براي تشخيص حق از باطل، همواره معيار و ملاك سنجشي داشته باشند. قرآن كريم، اصل فرستادن پيامبران و نشانه ها و معجزات آنان را براي همين منظور مي داند و مي فرمايد:

«لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط» [2] .

ما رسولان خود را با دلائل روشن فرستاديم و با آنها كتاب و ميزان نازل كرديم تا مردم (حق و باطل را با ميزان الهي بسنجند و) به قسط و عدل قيام كنند.

كرامات ياد شده و نيز كرامات ديگر از موسي بن جعفر (ع) در چارچوب همين رسالت مهم، انجام مي گرفته و آن گرامي موفق شد در پرتو اين كرامات، افراد زيادي را به صراط مستقيم امامت اهل بيت (ع) رهنمون سازد و جلو بسياري از توطئه ها و انحرافات را بگيرد و امامت الهي خود را در آن جو سياسي مضطرب و ناامن به اثبات رساند.



[ صفحه 52]