هر دوران از زندگي انسان، ويژگي و اقتضاي خاص خود را دارد. دوران كودكي افراد معمولاً با لهو و لعب و بازي هاي بچه گانه سپري مي شود؛ ولي مردان خدا چنين نيستند، آنان در اين دوران نيز وقت خود را به جاي صرف در سرگرمي هاي بيهوده، صرف عبادت و بندگي خدا و انجام وظيفه مي نمايند. صفوان جمال مي گويد: از امام صادق (ع) از صاحب اين امر (امر امامت پس از آن حضرت) پرسيدم. فرمود: «صاحب اين امر، نه كار بيهوده انجام مي دهد و نه بازي مي كند». در اين هنگام موسي بن جعفر (ع) كه خردسال بود و بزغاله اي مكي همراه داشت وارد شد، در حالي كه به بزغاله فرمود: براي پروردگارت سجده كن!» سپس امام صادق (ع) فرزندش را در آغوش گرفت و فرمود: «پدر و مادرم فدايش كه نه كار بيهوده انجام مي دهد و نه بازي مي كند.» [1] .