جابر بن عبدالله انصاري مي گويد: بر مولايم فاطمه (ع) دختر رسول خدا (ص) وارد شدم تا ولادت فرزندش امام حسين (ع) را تبريك بگويم. در دستش صحيفه اي سفيد از در ديدم. از آن سؤال كردم. فرمود: در اين صحيفه نام هاي امامان از فرزندان من نوشته شده است. [1] از او خواستم تا آن را به من بدهد. فرمود: اگر مانعي نبود اين كار را مي كردم؛ ليكن جز پيامبر يا جانشين و يا خاندان او از دست زدن به آن نهي شده اند؛ ولي شما مأذونيد كه به آن بنگريد. من نگريستم و در آن، نام هاي زير را يافتم:

«ابوالقاسم، مصطفي، محمد بن عبدالله (ص) مادرش آمنه؛ ابوالحسن مرتضي، علي بن ابي طالب،



[ صفحه 72]



مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف؛ ابومحمد، حسن بن علي؛ ابوعبدالله، حسين بن علي، مادرشان فاطمه (ع) دختر محمد (ص)؛ ابومحمد علي بن حسين، مادرش شهربانو دختر يزدگرد؛ ابوجعفر محمد بن علي باقر، مادرش ام عبدالله دختر حسن بن علي بن ابي طالب؛ ابوعبدالله، جعفر بن محمد صادق، مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابوبكر، ابوابراهيم، موسي بن جعفر، مادرش كنيزي به نام حميده، ابوالحسن، علي بن موسي الرضا، مادرش كنيزي به نام نجمه؛ ابوجعفر، محمد بن علي زكي، مادرش كنيزي به نام خيزران؛ ابوالحسن، علي بن محمد امين، مادرش كنيزي با نام سوسن؛ ابومحمد حسن بن علي رفيق، مادرش كنيزي به نام سمانه با كنيه ي ام الحسن و ابوالقاسم، محمد بن حسن حجت خدا و قائم، مادرش با نام نرجس، درود خدا بر همه آنان باد.» [2] .