نكته ي مهم ديگري كه رهبر عظيم الشأن انقلاب در مقام بيان ويژگي هاي اين دوره بدان اشاره داشتند تسلط دولتمردان بر اوضاع سياسي كشور پهناور اسلامي و منقاد و سركوب كردن قيام ها و شورش ها و شورشگرها در نقاط مختلف بلاد اسلامي بود.

در اين مقطع همچون ديگر مقاطع تاريخ اسلام گر چه در گوشه و كنار جهان اسلام از خراسان و ديلمان و جرجان گرفته تا عراق، شام، مصر، آذربايجان و ارمنستان قيام ها و شورش هايي با انگيزه هاي گوناگون عليه نظام حاكم صورت مي گرفت، ليكن حكمرانان عباسي اين دوره با تدبير و سياست و نيز تكيه بر زور و سرنيزه، آنها را فرو مي نشاندند و اوضاع را در كنترل داشتند. [1] .