«موسي، همان امام بزرگ بي نظير و حجت شب زنده داري است كه شب را در حال نماز و روز را به روزه داري سپري مي كرد. به خاطر حلم فراوان و گذشت از تجاوزكاران به كاظم موسوم شد. او از آن رو به باب الحوائج معروف است، چون هر كس



[ صفحه 194]



براي برآورده شدن حاجتش به او متوسل شد، هرگز نااميد برنگشت» [1] .