«آقاي بزرگوار و امام بردبار، همنام موسي كليم، شكيبايي كه خشم خود را فرو مي خورد، صاحب سپاه و شرافتمندي فرزانه، با پرتوي درخشان، و عظمتي فوق العاده، و پاكترين نسب، شايسته ي درستكار، بردبار روزه دار شب زنده دار، كسي كه در پيشگاه خدا حاكم بر خصم است، شهيد مسموم، آن كه كراماتش را همه ديده، در عبادت كوشا، بر



[ صفحه 198]



طاعات حق مواظب بوده و شب را در حال ركوع و سجود و روز را به روزه داري مي گذراند. مجاهد در راه خدا و آن كه با احسان، بدكاران را پاداش مي داد. فروخورنده ي خشم، آن كسي كه آوازه ي حلم و احسانش همه جا رسيده، رهبر سپاه، همان آقايي كه در قبرستان قريش مدفون است، امام به حق، ابوابراهيم و ابوالحسن امام موسي كاظم فرزند امام جعفر صادق عليهماالسلام» [1] .