«موسي كاظم، بزرگ منزلت، دلير و بخشنده بود. از آن رو لقب كاظم گرفت كه خشم خود را فرو مي خورد و بردباري مي نمود. شب هنگام در حالي كه كيسه هاي پول به همراه خود داشت از خانه بيرون مي رفت و آنها را به كساني كه برخورد مي كرد و او را مي ديد مرحمت مي نمود، تا آن جا كه كيسه هاي درهم موسي عليه السلام ضرب المثل شده بود و اهلش مي گفتند: شگفتا! از كسي كه از كيسه ي مرحمتي موسي برخوردار شده باز هم از تنگدستي شكايت دارد» [1] .