سليمان بن جرير
شهرستاني از سليمان بن جرير نقل كرده است كه وي مي گويد: امامان شيعه دو مقاله براي پيروان خويش بجا گذاشته اند:
اول - اعتقاد به بداء است. به اين ترتيب كه هرگاه بگويند: براي آنان حكومت و شوكتي خواهد رسيد و بعد چنان نشود كه گفته اند، مي گويند: براي خداي تعالي در آن مورد بداء حاصل شده است، و در آن باره زرارة بن اعين شعر زير را سروده است:
و تلك امارات تجيئي لوقتها
و ما لك عما قدر الله مذهب
و لولا البدا سميته غير فائت
و نعت البدا نعت لمن يتقلب
و لولا البدا ما كان ثم تصرف
و كان كنار دهرها تتلهب [1] .
دوم - تقيه كه هرچه را بخواهند، آن را بگويند و اگر گفته شود، اين حرف شما غلط بود جواب دهند كه: ما آن را از روي تقيه گفتيم [2] .
پاورقي
[1] حكومتهاي اهل بيت و دولت حق، در وقت خود فرا مي رسد، و تو را از آنچه خداوند مقدر كرده است، راهي نيست،
و اگر بداء نبود، آن را حتمي مي شمرديم، و صفت بداء، همانند صفت كسي است كه تصميمش عوض مي شود، در حالي كه اگر بداء نبود، دوباره تصميم نمي گرفت و همچون آتشي مي بود كه (بدون اختيار)، همواره شعله ور است!.
[2] شرح اصول كافي به نقل از رازي در پايان كتاب «المحصل».