امام عليه السلام به خدا پيوسته بود، در همه وقت زبانش به ذكر خدا مشغول بود، و همچون توبه كاران، خدا را مي خواند، كتاب هاي دعا، به مقدار زيادي از دعاهاي آن حضرت آكنده است. اما سخن آن بزرگوار درباره ي فايده ي دعا:

«بر شما باد به دعا، زيرا كه دعا براي خدا و درخواست براي خدا، بلا را باز مي گرداند در حالي كه مقدر بوده و قضاي الهي بر آن رفته جز اين كه اجرا شود چيزي نمانده باشد پس اگر از خداي عزوجل خواسته شود، خداوند آن را برطرف كند.»

بار ديگر از فوايدي كه بر دعا مترتب است سخن گفته و مي فرمايد:

«هيچ بلايي نيست كه بر بنده ي مؤمني واقع شود، اما خداوند بر دل او بيندازد كه دعا كند، مگر اين كه خداوند آن بلا را بزودي برطرف سازد و هيچ بلايي نيست كه بر بنده ي مؤمن وارد شود، و او از دعا خودداري كند، مگر اينكه اين بلاء به درازا بكشد، بنابراين بر شما باد به دعا و تضرع در پيشگاه خداوند عزوجل» [1] .

برخي از دعاهاي آن حضرت را با مختصر توضيحي تقديم مي داريم: