دعاي امام براي اداي دين
يكي از اصحاب از وام زيادي كه داشت خدمت امام عليه السلام شكايت كرد، امام اين دعا را براي او نوشت و به او دستور داد، تا بخواند:
[ صفحه 289]
«اللهم اردد الي جميع خلقك مظالمهم التي قبلي، صغيرها و كبيرها في يسر منك و عافية، و ما لم تبلغه قوتي و لم تسعه ذات يدي، و لم يقو عليه بدني و يقيني و نفسي، فأده عني من جزيل ما عندك من فضلك ثم لا تخلف علي منه شيأ تقضيه من حسناتي يا ارحم الراحمين.
اشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريك له، و أشهد أن محمدا عبده و رسوله و أن الدين كما شرع، و ان الاسلام كما وصف، و ان الكتاب كما انزل، و ان القول كما حدث، و ان الله هو الحق المبين، ذكر الله محمدا و اهل بيته بخير و حيا محمدا و اهل بيته السلام...» [1] .
پاورقي
[1] اصول كافي: 2 / 555، يعني: بار خدايا! به همه ي آفريده هايت مظالم و حقوقي را كه بر عهده ي من است، از كوچك و بزرگ، باز گردان، با تسهيل خودت و عافيتت، و آنچه را كه من توانايي ندارم، و از اداي آن ناتوانم و تنم، و يقين و نفسم بر آن توانا نيست، تو از طرف من آن ها را ادا كن از فضل شايانت وانگهي چيزي از آن ها را بر من بجا مگذار كه از حسناتم آن را بپردازي، اي بخشنده ترين بخشايندگان.
گواهي مي دهم كه هيچ شايسته ي پرستشي، جز خداي يكتا، نيست، او شريكي ندارد، و گواهي مي دهم كه محمد (ص) بنده و فرستاده ي او است، و ديانت همان است كه او دستور داده، و اسلام همان است كه او معرفي كرده، و كتاب چنان است كه او فرو فرستاده، و سخن همان است كه او بازگو فرموده است، و اين كه خداوند حق است و آشكار، خداوند، محمد و خاندانش را به خوبي ياد كند، و محمد و خاندانش را درود فرستد.