موضع امام صادق عليه السلام، به كناره گيري و آرامش و سكون و دست به هيچ كار سياسي نزدن، مشخص بود، زيرا كه آن حضرت مي دانست كه فعاليت سياسي - در آن شرايط - بي نتيجه است و به هيچ وجه سودي ندارد جز زيان و ضرر همگاني كه جامعه را نابود ساخته و بسياري از بدبختي ها و گرفتاري ها را در پي دارد.

امام عليه السلام از طرفي با علويان و از سويي با دولتمردان و گردانندگان دولت عباسي، روي اين خط مسالمت آميز موضع خود، پافشاري كرد، كه ما در ذيل به شرح آن مي پردازيم: