منصور درباره شكنجه و درمانده كردن رعيت، تمام كوشش خود را به كار برده و به چپاول و غارت اموال آنان همت گمارد. تا آن جا كه مورخان نقل كرده اند، همه ي اموال مردم را گرفت و چيزي براي آنان نگذاشت، مبلغ دريافتي وي از مردم هشت صد



[ صفحه 429]



هزار، هزار درهم بود [1] كه امروز معادل - بر حسب نرخ معمول - چهار هزار ميليون دينار مي شود. [2] .

در آخرين وصيت منصور به فرزندش - مهدي - چنين آمده است:

«من براي تو بقدري اموال جمع كردم كه هيچ خليفه اي پيش از من آنقدر جمع نكرده بود.» [3] .

سياست مالي وي بر اساس غارت و چپاول و بناحق گرفتن اموال بود، فقر و بيچارگي را پس از خود در حالي گذاشت كه بر تمام مناطق اسلامي سايه ي شوم خود را گسترده بود.