بازگشت

محيط


تمام متخصصين در مسائل تربيتي بر آنند كه محيط از مهمترين عوامل بنيادين تربيت است. محيط است كه باعث شكل دادن غرايز و عادات در روان كودك مي گردد، پس اگر محيط، محيط سالمي باشد آثار نيكي خواهد داشت و اگر محيط، آلوده به تبهكاري و انحراف باشد بطور قطع پيامدهاي ناروا و آفات آن، دامن كودك را خواهد گرفت. زيرا كه انسان در اعمال و رفتارش تنها در چهارچوب ساختار دروني اش حركت نمي كند بلكه از عوامل خارجي كه در برخورد با او هستند نيز فرمان مي برد و اين عوامل روي او اثر مي گذارند و به اين ترتيب، محيط آثار خود را در درون ذات و اعماق روح منعكس مي كند، در صورتي كه محيط، محيط خوبي باشد باعث وصول به درجه اي عالي از تكامل اجتماعي مي گردد.

براستي كه محيط اجتماعي سالم و نگراني نداشتن خانواده از محيط، دخالت زيادي در درستي راه و رفتار كودك و آرامش و سلامت وي از انحرافات و كجروي دارد. مؤسسه ي يونسكو وابسته به سازمان ملل متحد، راجع به عوامل غير طبيعي كه در روح كوچك كودك اثر بخشند، بحث و بررسي كرده و پس از گفتگوهاي زيادي، متخصصان به شرح زير استدلال كرده اند:

«ترديدي نيست كه محيط رشد اجتماع و يا خانواده اي كه افراد آن در فضايي از عاطفه و محبت متقابل زندگي مي كنند، نخستين پايگاهي است كه كيفيت رواني كودك از جهت عاطفي بر آن اساس شكل مي گيرد و كودك پس از آن در روابط اجتماعي اش، به طور قطع، بر همان اساس شكل پذيري رفتار مي كند. اما وقتي كه با رفتار بد پدر و مادر، شخصيت كودك ناهنجار شد، از ورود در اجتماع ناتوان خواهد بود.» [1] .

محيطي كه امام هفتم عليه السلام در آن زندگي كرده است محيطي ديني بوده و



[ صفحه 78]



از ارزشهاي والاي انساني در حد اعلا برخوردار بوده كه نمونه ي برجسته ي يك محيط ديني مي باشد و اما خانواده اي كه امام در آنجا زندگي مي كرد نيز يكي از مراكز فضيلت و مدارس ايمان و تقوا بوده، سراسر آن پر از مهر و محبت و بدور از هر گونه تكلف و برحذر از هر سخن ناروا و بيهوده بوده است، به اين ترتيب تمام عناصر يك تربيت والا براي امام عليه السلام فراهم آمده بود.


پاورقي

[1] اثر خانواده و اجتماع در نوجوانهايي كه زير سيزده سالند، مؤسسه ي يونسكو: ص 35.