مهدي، اموال زيادي را در راه نكوهش اهل بيت و كاستن مقام ايشان صرف كرد. گروهي از شعراي جيره خوار وقتي كه فهميدند وسيله ي پيشرفت آنها نكوهيدن اهل بيت و زياده روي در نكوهش آنان است، شروع به دروغ پردازي در هجو ايشان كردند و از جمله اين خود فروختگان، «بشار بن برد» معروف به زندقه و الحاد است كه بر مهدي عباسي وارد شد و قصيده اي را كه در آن باره سروده بود، برايش خواند:



يابن الذي ورث النبي محمدا

دون الأقارب من ذوي الارحام



الوحي بين بني البنات و بينكم

قطع الخصام فلات حين خصام



[ صفحه 500]





ما للنساء مع الرجال فريضة

نزلت بذالك سورة الأنعام



أني يكون و ليس ذاك بكائن

لبني البنات وراثة الأعمام [1] .

مهدي پس از شنيدن اين اشعار - به خاطر تشويق اين شاعر و ديگر خودفروختگان، بر نكوهش اهل بيت عليهم السلام - دستور داد هفتاد هزار درهم به وي دادند، همين كه امام موسي عليه السلام، قصيده ي بشار را شنيد، سخت متأثر شد و آن شب را با نگراني و ناراحتي زياد خوابيد، و شنيد كه هاتف غيبي اشعاري را در برابر اشعار بشار مي خواند، و آن اشعار اين است:



أني يكون و لا يكون و لم يكن

للمشركين دعائم الاسلام



لبني البنات نصيبهم من جدهم

و العم متروك بغير سهام



ما للطليق و للتراث و انما

سجد الطليق مخافة الصمصام



و بقي ابن شلة واقفا متلددا

فيه و يمنعه ذو و الارحام



ان ابن فاطمة منوه باسمه

حاز التراث سوي بني الاعمام [2] .

وقتي كه اين روش مهدي در بين مردم شايع شد، شعرا با هجو گفتن اهل بيت عليهم السلام، خود را به آنها نزديك كردند، از جمله مروان بن ابي حفص كه در حضور مهدي اين قصيده را سرود كه در همين قصيده مي گويد:



[ صفحه 501]





هل تطمسون من السماء نجومها

بأكفكم او تسترون هلالها



او تدفعون مقالة عن ربكم

جبريل بلغها النبي فقالها



شهدت من الانفال آخر آية

بتراثهم فأردتم ابطالها [3] .

همين كه مهدي اين اشعار را شنيد، از روي جانمازي خود، بي اختيار، به روي فرش غلتيد، و از خود بي خود شده و رو به او كرد و گفت:

اين اشعار چند بيت است؟

صد بيت.

دستور داد صد هزار درهم به وي دادند و به او گفت:

«اين نخستين باري است كه به شاعري در خلافت عباسي اينقدر جايزه مي دهم!» [4] .

آري! اين اموال فراوان را براي كاستن از مقام والاي اهل بيت عليهم السلام و كم كردن اهميت آنان به او بخشيد، در حالي كه او و ديگر خاندانش به مقام خلافت اسلامي نرسيدند مگر به نام علويان و مبارزات و فداكاري هاي ايشان.