هادي، فردي بي حيا و بي بند و بار بود، به هرزگي و لهو و لعب رو آورده، و اموال فراواني را سخاوتمندانه در راه شهوت ها و خوشي هايش صرف مي كرد. به ابراهيم موصلي به خاطر سه شعر آوازي كه خوانده بود، و باعث مسرت و خوشنودي او شده بود، پنجاه هزار دينار داد [1] و براي آوازي كه خواند و او را شادمان ساخت سي هزار دينار بخشيد [2] وي به آواز علاقه ي شديدي داشت و بسياري از اموال خزانه ي دولت را بر خوانندگان صرف مي كرد، اسحاق موصلي مي گويد: اگر هادي براي ما زنده مانده بود، ما در و ديوار خانه هايمان را از طلا مي ساختيم [3] هادي به شدت غرق در شرب خمر گشته، و نخستين خليفه ي عباسي بود، كه هميشه در حال باده گساري و مستي و دائم الخمر بود [4] و پس از او، هارون الرشيد از او پيروي كرد [5] ، و ديگر پادشاهان عباسي پس از هارون به راه او رفتند.