تهديد هادي نسبت به امام عليه السلام به گوش آن بزرگوار رسيد، و خانواده و يارانش، در حالي كه ترس و نگراني سراسر وجود آنها را فرا گرفته بود، با ناراحتي خدمت امام شتافتند، و همه پيشنهاد كردند كه امام عليه السلام، به خاطر اين كه از شر اين طاغوت محفوظ بماند، از انظار مخفي شود. امام عليه السلام لبخندي زد، چون او به علم غيب مي دانست كه آن ستمگر به زودي از بين مي رود، و به شعر كعب بن مالك [1] .



[ صفحه 530]



تمسك جست:



زعمت سخينة [2] ان ستغلب ربها

و ليغلبن مغالب الغلاب [3] .

و شعر ديگري خواند:



زغم الفرزدق ان سيقتل مربعا

ابشر بطول سلامة يا مربع [4] .

و اين سخنان دليل بر مسخره گرفتن تهديد هادي نسبت به آن بزرگوار بوده، و او به خوبي مي دانسته است كه خداوند، به زودي - پيش از آن كه صدمه و زياني به او برساند - كمر او را خواهد شكست.