يزيد بن اسباط بر امام صادق عليه السلام به عنوان عيادت آن بزرگوار، در بيماري اي كه، به وفات آن بزرگوار انجاميد، وارد شد، امام عليه السلام رو به او كرد و فرمود:

«اي يزيد! آيا اين پسر را مي بيني؟ - در حالي كه اشاره به فرزندش موسي مي فرمود - هر گاه مردم را ديدي كه درباره ي او اختلاف دارند، تو از طرف من گواه باش، كه من به تو خبر دادم، كه تنها گناه يوسف در نزد برادرانش، كه او را به چاه انداختند، حسد آنان نسبت به وي بود. وقتي كه به اطلاع ايشان رساند، در خواب يازده ستاره و خورشيد و ماه را ديده است كه بر او سجده مي كنند. همين طور، ناگزير، نسبت به اين پسر حسد خواهند برد...»

سپس فرزندانش - عبدالله، اسحاق، محمد و عباس و موسي - را طلبيد، و به ايشان فرمود:

«اين - در حالي كه اشاره به پسرش موسي داشت - وصي اوصيا و عالم علما و گواه بر مردگان و زنده ها است» [1] .