امام كاظم (ع)، بدون ابراز ناراحتي از گرفتاري كه برايش پيش آمده است، محيط زندان را بهترين فرصت براي توجه به خدا و پرستش او دانست و پروردگارش را بر اين نعمت سپاس گفت:

(پروردگارا! تو خود مي داني كه من پيوسته وقت فارغي را از تو عبادت مي خواستم و اكنون كه (خواسته ام را) انجام داده اي تو را سپاس مي گويم) . [1] از سوي ديگر، هنگامي كه جريان زنداني شدن فرزند پيامبر (ص) به گوش اقشار مختلف مردم رسيد، دانشمندان و محدثان، مشتاق ديدار آن حضرت شدند و پنهاني با امام (ع) رابطه برقرار كردند و از محضر مباركش در زمينه هاي گوناگون استفاده نمودند. از جمله مي توان ملاقات (ياسين ضرير) روغن فروش با آن حضرت را نام برد. [2] .