با انتشار خبر زنداني شدن امام (ع) موجي از خشم و نفرت بر ضد دستگاه خلافت به ويژه از ناحيه شيعيان ايجاد شد و مردم همه جا از آن سخن مي گفتند.

هارون، شرايط را خطرناك ديد، از اين رو براي آنكه پرونده زندگي امام (ع) را براي هميشه ببندد و اين خطر را از سر راه خود بردارد طي نامه اي محرمانه، عيسي را مأمور كرد كه آن حضرت را به قتل برساند. [1] عيسي، پس از مشورت با ياران نزديك خود به درخواست هارون پاسخ رد داد و در پاسخ نامه او يادآور شد (من در طول مدت بازداشت موسي بن جعفر با وسايل مختلف او را آزمودم و از او جز عبادت و دعا چيزي نديدم و حتي ديده نشده است كه او در دعا و نيايش خود عليه تو يا من دعايي بكند... بنابراين اگر دستور دهي او را از من تحويل بگيرند بهتر است و گرنه من نمي توانم بيش از اين او را در زندان نگه دارم چون حقيقت اين است كه من از نگهداري او در رنج و تعب بي حد به سر مي برم.) [2] .