براي اثبات امامت امام صادق (ع) پس از امام باقر (ع)، علاوه بر برتري آن حضرت در علم و دانش بر تمامي مردم زمان خود و وراثت از دانشهاي پدران خود يعني اطهار و جد بزرگوارش، رسول خدا (ص) و نيز نصوص و تصريحات فراواني كه از سوي پيامبر (ص) نسبت به امامت او رسيده، روايات زيادي از ناحيه امام باقر (ع) بر امامت فرزند بزرگوارش در دسترس است. اينك برخي از آنها.

1 - جابر بن يزيد جعفي مي گويد:

از امام باقر (ع) درباره قائم (و امام) بعد از او پرسيده شد، آن حضرت دست بر امام صادق زد و فرمود: اين است به خدا سوگند، قائم آل محمد (ص) . [1] .

2 - ابوالصباح كناني مي گويد:

امام باقر (ع) به پسرش امام صادق (ع) در حالي كه راه مي رفت نگريست و (خطاب به من) فرمود: اين فرد را مي بيني؟ او از كساني است كه خداوند درباره آنان فرموده است: (و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمةً و نجعلهم الوارثين) [2] ما مي خواهيم بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم. [3] .

3 - همام بن نافع مي گويد:

روزي ابوجعفر به ياران خود فرمود: زماني كه مرا از دست داديد، به اين فرد (اشاره به امام صادق (ع) تأسي و اقتدا كنيد كه او امام و خليفه پس از من است. [4] .

4 - محمد بن مسلم مي گويد:

نزد امام باقر (ع) بودم كه فرزندش امام صادق (ع) وارد شد... امام (ع) خطاب به من فرمود: اي محمد؟ اين فرد (اشاره به امام صادق (ع) امام تو پس از من است، پس به او تأسي و اقتدا كن و از دانشش بهره بگير.

سوگند به خدا، او همان (صادق) است كه پيامبر (ص) براي ما وصف كرده است كه پيروان و شيعيانش در دنيا و آخرت پيروزند و دشمنانش در زبان همه پيامبران لعنت شده اند. [5] .