رئيس مذهب جعفري و ششمين پيشواي شيعيان در سپيده دم روز جمعه، هفدهم ربيع الاول، سال 83 هجري قمري در مدينه متولد شد. [1] نام مباركش (جعفر) ، كنيه اش (ابوعبدالله) [2] و لقبهايش: (صابر)، (فاضل)، (طاهر)، (قاهر)، (باقي)، (كامل)، (منجي)، (فاطر)، و (صادق) است كه لقب اخير از همه مشهورتر است. [3] لقبهاي ياد شده هر كدام، نمايشگر ظهور و تجلي بيشتر اين صفات و كمالات در وجود مبارك اين پيشواي عظيم الشأن در زندگي فردي و برخوردهاي اجتماعي آن حضرت است وگرنه امام صادق (ع) و ديگر امامان معصوم مظهر همه ارزشها و متصف و ملقب به همه لقبهاي نيك هستند.

از بعضي روايات استفاده مي شود كه لقب (صادق) را رسول خدا (ص) به پيشواي ششم داده است.ابوحمزه ثمالي از امام سجاد، از پدرانش از رسول خدا (ص) نقل مي كند كه فرمود:

زماني كه پسرم جعفر بن محمد بن علي بن حسين بن علي بن ابي طالب متولد شد، او را (صادق) بناميد؛ زيرا در ميان فرزندانش همنامي براي او خواهد بود كه بدون شايستگي ادعاي امامت خواهد كرد و كذاب ناميده مي شود. [4] .