امامت و پيشوايي امت يك منصب الهي است كه دارنده آن، رياست و سرپرستي ديني و دنيوي مسلمانان را برعهده دارد.امامت، با لياقت و شايستگي و تعيين و تصريح پيامبر (ص) و هر يك از ائمه عليهم السلام به افراد بعدي منتقل مي شود. اين امر نسبت به تمامي پيشوايان معصوم صورت گرفته است كه در مورد امام هفتم (ع) به چند نمونه اشاره مي كنيم:

1 - داوود بن كثير مي گويد:

(به امام صادق (ع) عرض كردم، فدايت شوم، اگر حادثه اي رخ دهد امر امامت به چه كسي واگذار خواهد شد؟ فرمود: به پسرم (موسي) . [1] .

2 - عبدالرحمن بن حجاج مي گويد:

(خدمت امام صادق (ع) رسيدم، او را در مصلايش يافتم. امام (ع) در حالي كه رو به قبله نشسته بود و پسرش (موسي) در طرف راستش قرار داشت، دعا مي كرد و فرزندش آمين مي گفت. به او عرض كردم: فدايت شوم!

مي دانيد كه من از همه بريده، به شما پيوسته و خدمتگزار شما هستم.... ولي امر، پس از شما چه كسي خواهد بود؟ امام (ع) فرمود: عبدالرحمن! پسرم موسي اين زره را پوشيد و بر اندامش مناسب آمد....) [2] .

3 - سليمان بن خالد نقل مي كند:

(روزي من به همراه جمعي ديگر در محضر امام صادق (ع) بوديم كه فرزندش (ابوالحسن) (ع) را خواست، آنگاه خطاب به ما فرمود: (پس از من از اين (پسرم) فرمان بريد. سوگند به خدا، او پس از من سرپرست شماست.) . [3] .