پيشوايان معصوم عليهم السلام، هر كدام در زمان خود به كارهاي متداول آن عصر اشتغال داشتند. از ميان كارها كشاورزي و زراعت، بيشتر مورد علاقه و توجه آنان بوده است. (حسن بن علي بن ابي حمزه) از پدرش نقل مي كند:

(موسي بن جعفر (ع) را در مزرعه اش - در حالي كه از شدت گرما و تلاش، عرق پاهاي مباركش را فراگرفته بود ملاقات كردم: گفتم: فدايت شوم مردان (كارگرانتان) كجا هستند؟ فرمود: بزرگوارتر از من و پدرم، با دست خودشان در روي زمين كار كرده اند. عرض كردم: آنان كيانند؟ فرمود: رسول خدا (ع) و اميرمؤمنان و تمامي پدران بزرگوارم عليهم السلام. سپس فرمود: كشاورزي از كارهاي پيامبران و فرستادگان الهي و جانشينان آنان و نيكوكاران است) . [1] .