امام موسي بن جعفر عليهماالسلام به سال 148 هجري عهده دار مقام امامت و رهبري جامعه اسلامي شد و در مجموع دوران 35 ساله امامت با چهار نفر از خلفاي عباسي معاصر بود.

از آنجا كه شرايط حاكم بر جامعه اسلامي آن روز همان شرايط دوران آخر زندگاني امام صادق (ع) بود، امام كاظم (ع) صلاح نديد دست به اقدام حاد سياسي بزند و آشكارا با حكومت منصور به ستيز برخيزد، بلكه كار عظيم فرهنگي پدر بزرگوارش را دنبال كرد و فرهنگ گسترده اسلامي را با آراء و نظريات مبارك خود پربارتر ساخت.

امام موسي كاظم (ع) برغم مشكلات و گرفتاري هاي فراواني كه از ناحيه سردمداران جاه طلب بني عباس برايش پديد آمده بود موفق شد صدها رجال علمي و دانشمند برجسته در زمينه هاي فقه، حديث، تفسير و ديگر رشته هاي علمي تربيت كند.

مناظرات و گفتگوهاي علمي از جمله فعاليتهاي فرهنگي حضرت موسي بن جعفر عليه السلام بود كه در تمامي موارد، سؤال كننده با اعتراف به عجز خويش و قدرت و احاطه كامل امام عليه السلام در همه ابعاد، مجلس را ترك مي گفت.