آوازه و موقعيت روزافزون امام موسي بن جعفر (ع) بويژه در بعد فرهنگي، دستگاه خلافت را به وحشت انداخت، از اين رو، تمام تلاش خود را در جهت محدود كردن فعاليتهاي فرهنگي امام (ع) و باز گرداندن افكار از مكتب تربيتي آن حضرت به كار گرفت.

دستگاه خلافت عباسي براي خنثي كردن فعاليتهاي امام (ع) جاسوساني را برآن حضرت گمارد تا تلاشها و ارتباطات او را زير نظر بگيرند.

بني عباس پس از استقرار در مسند خلافت همان سياست ضداسلامي خلفاي اموي را دنبال كردند و حتي در برخي موارد، بويژه با علويان خشن تر و دژخيمانه تر از بني اميه رفتار مي كردند.

مردم مدينه بيش از ساير نقاط زير فشار و كنترل دستگاه قرار داشتند. اين بدان جهت بود كه آنان بيش از ديگران با تعاليم و مباني حكومت اسلامي آشنايي داشتند و كمتر حاضر بودند حكومتهاي فاسد را بپذيرند.

امام كاظم (ع) حدود ده سال نخست دوران امامت خود را در حكومت منصور گذراند و در اين مدت شاهد جنايتها و ستمگريهاي دستگاه خلافت نسبت به شيعيان و خاندانش بود.