با مرگ مهدي عباسي، فرزندش هادي به خلافت رسيد. او جواني مغرور، ناپخته، عياش، سنگدل، بدخوي و سختگير بود [1] و در انجام اعمال ناشايست و سبك حتي

شؤون ظاهري خلافت را رعايت نمي كرد. [2] هادي پيش از رسيدن به خلافت به قدري در ميگساري و گرد آوري نديمان و آوازه خوانان به گرد خود، افراط مي كرد كه گاهي پدرش آن را تحمل نكرده، دستور مي داد نديمان و خوانندگان بزمهاي او را پس از زدن به زندان افكنند تا دست هادي از آنان كوتاه شود. [3] او پس از رسيدن به قدرت، با آزادي و امكانات بيشتر اموال عمومي مسلمانان را صرف عياشي و بزمهاي آلوده خود مي كرد.

هادي، خوانندگاني، همچون (ابراهيم موصلي) را به دربار جذب كرد و در قبال آوازخواني آنان، بيت المال مسلمانان را به جيب آنها سرازير نمود.

ابراهيم موصلي موفق شد در يك روز 150 هزار دينار پول آوازخواني از هادي بگيرد. [4] خليفه در قبال يك بيت شعري كه (عمر بن بزيع) در مدح او گفته بود، سيصد هزار درهم صله به وي داد. [5] و حتي يك روز در قبال چند شعر طرب انگيز، كليد خزانه بيت المال را به ابراهيم موصلي داد و گفت: هر قدر مي خواهي بردار. او وارد خزانه شد و پنجاه هزار دينار برداشت. [6] در نتيجه اين بذل و بخششهاي بي حساب، اموال عمومي مسلمانان كه مي بايست صرف مصالح امت اسلامي و عمران و آبادي كشور شود، در اختيار عده اي خواننده و رقاصه و بي بند و بار قرار گرفت و آنان توانستند از اين طريق، ثروت انبوهي گرد آورند.

اموال و مستغلات ابراهيم موصلي، خواننده معروف را 24 ميليون درهم برآورد كردند و اين غير از درآمد ماهيانه اش بود كه بالغ بر ده هزار درهم مي شد. [7] فرزند ابراهيم مي گفت: اگر هادي بيش از اين عمر مي كرد ما حتي ديوارهاي خانه مان را از طلا و نقره مي ساختيم. [8] .