هادي عباسي به پيروي از نياكان خود، از آغاز خلافت نسبت به مخالفان خود به ويژه علويان، موضع تند و حادي اتخاذ كرد و آنان را تحت فشار و شكنجه قرار داد.

او حتي حقوق و مستمري ناچيزي كه پدرش (مهدي) از بيت المال به سادات و بني هاشم مي داد قطع كرد و آنان را در هر گوشه و كنار مورد تعقيب قرار داد و به فرمانداران خود نوشت:

علويان را هر كجا يافتيد دستگير كرده به بغداد بفرستيد. [1] و بدين طريق رعب و وحشت شديدي در ميان علويان به وجود آورد.