هادي عباسي به پيروي از نياكان خود، از آغاز خلافت، نسبت به مخالفان خود، بويژه علويان، موضعي تند اتخاذ كرد و آنان را تحت فشار و شكنجه قرار داد.

فشارهاي بيش از حد خليفه عباسي نسبت به علويان، آنان را به ستوه آورد و رجال آزاده و دلير بني هاشم را به مقاومت در برابر جنايت حكمرانان عباسي وا داشت.

حسين بن علي، معروف به (صاحب فخ) از جمله علوياني بود كه بر ضد حكمرانان عباسي قيام كرد و مردم را به احياي اسلام و سنت پيامبر (ص) فرا خواند.

خبر قيام حسين و حركت وي به سوي مكه به خليفه گزارش شد. وي سپاه انبوهي به جنگ او فرستاد. دو سپاه در سرزمين (فخ) با يكديگر برخورد كردند و جنگ سختي درگرفت كه منجر به شهادت حسين و جمع زيادي از يارانش شد.

پيشوايان معصوم از شهيد فخ و قيام او ستايش كرده و آن را از مصاديق امر به معروف و نهي از منكر به شمار آورده اند.

رهبري نهضت فخ هر چند براساس علم و آگاهي خود از اوضاع و شرايط سياسي و لزوم قيام در برابر مفاسد حكومتي دست به قيام زد، ليكن قيام او بي ارتباط با روش پيشواي هفتم (ع) نبود و چه بسا پنهاني از ناحيه آن حضرت مأذون بود.