يكي از ويژگي هاي مهم حكومت اسلامي، اجراي حدود الهي بدون هيچ ملاحظه و مسامحه است. اگر در حكومتي حدود الهي براي توده ي مردم كه دستشان به جايي نمي رسد به شديدترين وجه جاري شود ولي وقتي كه نوبت به دانه درشت ها مي رسد، هزار و يك حيله براي تخفيف مجازات آنان به كار رود، آن نظام از اسلام دور شده است. امام كاظم (ع) درباره ي اجراي حدود مي فرمايد: منفعت اقامه ي حد براي خداوند در روي زمين از بارش چهل روز باران بيشتر است. و اين كه در قرآن آمده است: «يحيي الارض بعد موتها؛ خداوند زمين مرده را زنده مي كند»، منظور زنده كردن به وسيله ي قطرات باران نيست، بلكه منظور اين است كه خداوند مرداني را در روي زمين برمي گزيند تا عدالت را برپا دارند و با اقامه ي عدل، زمين را زنده كنند. [1] .

اسحاق بن عمار مي گويد: «از امام موسي بن جعفر (ع) در مورد چگونگي و كيفيت اجراي حد بر شخص زناكار پرسيدم، فرمود: شديدترين نوع تازيانه بر او زده شود.» [2] .