در برخي موارد، وكيل به سبب گرايش به افكار غلط يا غلوّآميز و باطل، رفته رفته در مسيري مباين با مسير ائمه اهل بيت(عليهم السلام) و شيعيان راستين آنان قرار مي گرفت و بر اثر اصرار بر ادامه ي انحراف، از سوي ايشان طرد و عزل مي شد. سردمداران گروه واقفيه بعضاً در اثر اعتقاد باطل مهدويت براي امام كاظم(عليه السلام)، گرفتار اين مسير شدند. به عنوان نمونه اي ديگر، مي توان به محمد بن ابي العزاقر، معروف به «شلمغاني» اشاره نمود كه با طرح افكار غلوّآميز و فاسد و حلول گرايانه نسبت به معصومان و بعضي از اصحاب آنان و خودش، گرفتار سرنوشت شومي شد.