در مواردي، ارتقاي رتبه ي برخي از نمايندگان ائمّه(عليهم السلام) موجب تحريك روحيه ي حسادت در برخي از همگنانشان شده، با مخالفت و كارشكني، كينه و حسادت دروني خود نسبت به اين دسته از وكلا، و اعتراضشان نسبت به امام معصوم(عليهم السلام) را بروز مي دادند. نمونه ي قابل ذكر در اين زمينه، احمد بن هلال كرخي است كه پس از عمري زندگي صوفيانه و مدتي وكالت براي امام يازدهم(عليه السلام) سرانجام، با انكار سفارت سفير دوم و مخالفت با او، خود را مشمول لعن ناحيه مقدّسه نمود. چنانكه در مورد شلمغاني نيز چنين نقل شده كه حسادت نسبت به حسين بن روح نوبختي، وي را به مخالفت با او برانگيخت!