امام رضا عليه السلام پسري بجز امام جواد عليه السلام نداشتند كه در هنگام امامت هفت سال داشت، كساني كه با مقام امامت آشنايي نداشتند، باور اين موضوع برايشان مشكل بود؛ از اين رو در ولايت امام رضا عليه السلام دچار ترديد شدند.

البته هر چند اين مسأله در زمان امام كاظم عليه السلام پديد نيامد، ولي براي كساني كه از قبل به واقفيه گرويده بودند، دستاويز شد و موجبات توقف عده اي ديگر را فراهم آورد.

شيخ مفيد در اين باره مي نويسد: با رحلت علي بن موسي الرضا عليه السلام و جانشيني امام جواد عليه السلام در سنّ هفت سالگي، شيعيان به سه گروه تقسيم شدند:

الف: گروهي كه اكثريت را تشكيل مي دادند و طبق سفارش حضرت رضا عليه السلام به امامت امام جواد عليه السلام معتقد شدند.

اغلب منحرفين افراد ضعيف النفسي بودند كه جز در شرايط خاصي زمينه رشد نداشتند.

ب: گروهي كه دست از اعتقاد به امامت حضرت رضا عليه السلام برداشتند و به واقفيه گرائيدند.

ج: و گروه سوم كه به امامت احمد بن موسي عليه السلام (فرزند ديگر امام كاظم عليه السلام) قائل شدند و گفتند: امام رضا عليه السلام به امامت او سفارش فرموده است.

دليل هر دو گروه، كم بودن سنّ امام جواد عليه السلام بود. [1] .

نوبختي؛ مؤلف فرق الشيعه نيز همين سخن را تأييد كرده است. [2] .

كم بودن سنّ امام جواد عليه السلام موجب شگفتي بعضي از شيعيان نيز شد كه امام رضا عليه السلام ضمن مقايسه آن حضرت با عيسي بن مريم، كه در گهواره به مقام نبوت رسيده بود، در مقام زدودن اين شگفتي برآمد.

صفوان بن يحيي كه از ياران بسيار موفق امام بود، از حضرت رضا عليه السلام سؤال كرد كه خداوند روزي را كه شما در ميان ما نباشيد، نياورد، ولي اگر چنين حادثه اي رخ داد، امام بعد از شما كيست؟ حضرت به امام جواد عليه السلام اشاره كرد (در حالي كه آن حضرت سه سال داشت). پرسيد: ايشان كه سه سال بيشتر ندارد! فرمود: مگر ايرادي هست عيسي عليه السلام سه ساله بود و پيغمبري خدا را نيز بر عهده داشت. [3] .