از روايات استفاده مي شود كه امام را بايد امام غسل دهد، در حالي كه موسي بن جعفر عليه السلام در زندان بغداد به شهادت رسيد و امام رضا عليه السلام در آن زمان در مدينه بسر مي برد. اين موضوع دستاويزي ديگر براي واقفيه گرديد. ابوبصير مي گويد: يكي از وصيت هاي امام باقر عليه السلام به امام صادق عليه السلام اين بود كه وقتي از دنيا رفتم، غير از تو مرا غسل ندهد زيرا امام را فقط امام غسل مي دهد. [1] و ابومعمر مي گويد: از امام رضا عليه السلام سؤال كردم: آيا امام را فقط امام غسل مي دهد؟ فرمود: اين، سنتي است از موسي بن عمران عليه السلام. [2] .

در مقابل اين ادعاي واقفيه، جوابي از سوي علي بن موسي الرضا عليه السلام نقل شده است احمد بن عمر حلال مي گويد: به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم: واقفيه در مورد انكار امامت شما به اينكه امام را فقط امام غسل مي دهد،استدلال مي كنند.

ـ آنها چه مي دانند؟! تو چه جواب دادي؟

ـ قربانت شوم به آنها گفتم: اگر مولاي من بفرمايد پدرم را در آسمان يا در زيرزمين غسل دادم، قبول مي كنم و آنچه مي گويد صحيح مي دانم.

ـ چنين نگو.

ـ پس چه بگويم؟

ـ بگو من او را غسل دادم.

ـ بگويم شما آن حضرت را غسل داده ايد؟

ـ آري. [3] .

شيخ صدوق از اين اشكال به صورتي ديگري پاسخ داده، مي نويسد: نهي ائمه عليهم السلام از غسل امام توسط غير امام به اين معني است كه دخالت ديگران در غسل امام حرام است نه اينكه هر كس امام را غسل داد، او امام بعد است. [4] بنابراين كساني كه امام كاظم عليه السلام را غسل داده اند، مرتكب حرام شده اند، نه اينكه امام رضا عليه السلام امام نيست.

آخر سخن اينكه: احتمال مي رود مقصود روايات، از غسل امام توسط امام، اين باشد كه امام مسؤول تجهيز امام است يعني غسل و كفن و دفن امام يا بايد توسط خود امام يا به اجازه و رضايت او باشد.