يكي از خصوصيات بارز اين دانشمند برجسته صراحت لهجه و حاضرجوابي بود. او سخنان مخالف و موافق را مي شنيد و پس از بررسي، نظر خود را آشكارا بيان مي كرد. روزي ابوعبيده معتزلي به هشام گفت: دليل درستي اعتقاد ما و بطلان اعتقاد شما اين است كه طرفداران ما بسيار و پيروان شما اندكند. هشام بي درنگ گفت: با اين سخن ما را نكوهش نمي كني؛ بلكه بر حضرت نوح خرده مي گيري. او 950 سال پيامبري كرد و شب و روز قومش را به سوي خدا فراخواند؛ ولي جز گروهي اندك به وي ايمان نياوردند. بنابراين، اكثريت دليل حقانيت نيست. [1] .

هشام، به عنوان يك پژوهشگر شيعي، سعي مي كرد پرسشهاي خود را با امام صادق (ع) در ميان نهد و از آن حضرت پاسخ دريافت كند.