«محمد بن علي بن نعمان»، كنيه اش «ابوجعفر» و لقب او «مؤمن طاق» بود و از اصحاب امام صادق و امام كاظم عليهماالسلام بود. نزد امام صادق منزلتي عظيم داشت و آن گرامي او را در رديف بزرگان اصحاب خويش ياد كرده است.

مؤمن طاق اين توانايي را داشت كه با هر مخالفي بحث مي كرد، بر او پيروز مي شد.

امام صادق عليه السلام برخي از ياران خود را به خاطر عدم توانايي و استعدادشان، از بحثهاي كلامي باز مي داشت. ولي به مؤمن طاق ورود به اين مباحث را توصيه مي فرمود.

امام صادق عليه السلام در شأن او به «خالد» فرمود: مؤمن طاق با مردم به بحث مي پردازد و چون بازشكاري بر شكار فرود مي آيد. و تو اگر بالت را بچينند هرگز پرواز نمي كني.

درباره ي علت نامگذاري لقب او گفته اند كه چون مغازه ي مؤمن طاق در كوفه در زير طاقي قرار داشته، به اين نام مشهور شده است.

وقتي امام صادق رحلت كرد، ابوحنيفه به طعنه به مؤمن طاق گفت: امام تو درگذشت.

مؤمن طاق بي درنگ پاسخ داد: ولي امام تو تا «روز وقت معلوم» - روز قيامت - مهلت داده شده است. [1] .

يعني امام تو شيطان است كه خداوند عبارت فوق را در قرآن درباره ي او فرموده است. [2] .



[ صفحه 150]