يحيي بن خالد كه از اين پيش آمد نگران شده بود، نزد هارون رفت و با عذرخواهي از رفتار فضل بن يحيي خواسته ي هارون را كه به شهادت رساندن امام عليه السلام به دست سندي بن شاهك بود، انجام داد.

روايات حاكي از آن مي باشد كه، يحيي بن خالد عامل به شهادت رساندن امام عليه السلام بوده است. به نقل ابوالفرج و ديگران، او در ظاهر براي انجام كاري، ولي در واقع براي به شهادت رساندن آن حضرت، به بغداد رفت. اين پنهان كاري او حكايت از آن دارد كه وي در صدد آن نبوده تا مسئوليت اين اقدام را بپذيرد؛ ولي در روايتي از امام رضا عليه السلام آمده، به وي عرض شد: آيا يحيي بن خالد پدرتان را مسموم كرد؟ و امام عليه السلام آن را تأييد نمود.

در اصل شهادت امام عليه السلام، بر حسب گواهي بيشتر تاريخ نويسان ترديدي وجود ندارد، اما از آنجا كه شهادت امام عليه السلام مخفيانه صورت گرفته و حاكمان عباسي فريب كارانه به مردم اعلام كردند كه آن حضرت به مرگ طبيعي از دنيا رفته، برخي از مورخان تحت تأثير قرار گرفته و در كتاب هاي خود مرگ آن حضرت را طبيعي گزارش كرده اند و برخي ديگر خبر شهادت را با عبارت چنين گفته شده، آورده اند.



[ صفحه 334]