به محض آنكه حسين قيام كرد، عده ي زيادي از هاشميان و مردم مدينه با او بيعت نمودند و با نيروهاي هادي به نبرد پرداختند. پس از آنكه حسين و سپاهيانش، طرفداران هادي را مجبور به عقب نشيني كردند، به فاصله ي چند روز، تجهيز قوا نموده به سوي مكه حركت نمودند تا با استفاده از اجتماع مسلمانان در ايام حج، شهر مكه را پايگاه قرار داده، دامنه ي نهضت را توسعه دهند.



[ صفحه 322]



گزارش جنگ مدينه و حركت اين عده به سوي مكه به اطلاع هادي رسيد و وي سپاهي را به جنگ آنان فرستاد. در سرزمين فخ دو سپاه به هم رسيدند و جنگ سختي درگرفت و در جريان جنگ، حسين و عده يي ديگر از رجال و بزرگان هاشمي به شهادت رسيدند و عده يي اسير شدند كه پس از انتقال به بغداد، به قتل رسيدند و بقيه ي سپاه هم پراكنده گرديد.

مزدوران حكومت هادي به كشتن آنان اكتفا نكرده از دفن اجساد آنان خودداري نمودند و سرهايشان را از تن جدا كرده، ناجوانمردانه براي هادي عباسي به بغداد فرستادند. به گفته ي بعضي از مورخان تعداد آنها متجاوز از صد تن بود.

شكست نهضت فخ، فاجعه ي بسيار تلخ و دردآلودي بود كه دل همه ي شيعيان و مخصوصا خاندان پيامبر را سخت به درد آورد و خاطره ي فاجعه ي جانگداز كربلا را در خاطره ها زنده كرد.

اين فاجعه به قدري دلخراش و فجيع بود كه سال ها بعد امام جواد عليه السلام مي فرمود:

پس از فاجعه ي كربلا هيچ فاجعه يي براي ما بزرگتر از فاجعه ي فخ نبوده است.