«السلام علي المعذب في قعر السجون و ظلم المطامير، ذي الساق المرضوض بحلق القيود».

«درود ما بر آن سروري كه در تنگناي زندانها و در تاريكيهاي زيرزمين ها، حلقه هاي زنجير پاهاي مباركش را مجروح ساخته بود».



[ صفحه 172]



نام امام هفتم ما، موسي و لقب آن حضرت كاظم (ع) كنيه ي آن امام «ابوالحسن» و «ابوابراهيم» است. شيعيان و دوستداران لقب «باب الحوائج» به آن حضرت داده اند. تولد امام موسي كاظم (ع) روز يكشنبه هفتم ماه صفر سال 128 هجري در «ابواء» اتفاق افتاد. دوران امامت امام هفتم حضرت موسي بن جعفر (ع) مقارن بود با سالهاي آخر خلافت منصور عباسي و در دوره ي خلافت هادي و سيزده سال از دوران خلافت هارون كه سخت ترين دوران عمر آن حضرت به شمار است.

امام موسي كاظم (ع) از حدود 21 سالگي بر اثر وصيت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسيد، و زمان امامت آن حضرت سي و پنج سال و اندكي بود و مدت امامت آن حضرت از همه ي ائمه بيشتر بوده است، البته غير از حضرت ولي عصر (عج).