آن حضرت در هفتم ماه صفر سال 128 در قريه «ابواء» ميان مكه و مدينه ديده به جهان گشود. نام او موسي، مشهورترين لقبش كاظم و كنيه اش ابوالحسن است كه البته امام اول، هفتم، هشتم و دهم نيز به همين كنيه مكني هستند و هر وقت مطلق «ابوالحسن» گفته شود امام هفتم منظور است و اگر با قيد ثاني مقيد شود امام هشتم است. و با ثالث قيد شود امام هادي است و در علم رجال به علي (ع) ابوالحسن گفته نشد.

مادر او حميده است. اين بانو كنيز امام صادق بود و در حق او فرمود: «حميدة مصفاة من الأدناس كسبيكة الذهب ما زالت الملائك يحرسها حتي اديت الي كرامة من الله»؛ حميده از همه ي پليدي ها پاك است، مانند شمش طلا، فرشتگان همواره او را نگهداري مي كردند تا به سبب كرامتي كه خداوند نسبت به من و حجت پس از من دارد به من رسيد. [1] .

از خلفاي بني عباس در دوران امامت خود با چهار نفر، منصور و مهدي و هادي و هارون معاصر بوده و قبل از آن از خلفاي بني اميه، وليد بن يزيد، يزيد بن وليد، ابراهيم بن وليد و مروان حمار را ديده.

اختناق در دوران امام هفتم روزافزون بود. در نتيجه، علويان آن فشاري را كه در زمان موسي بن جعفر ديدند در زمان هيچ كدام از بني اميه و بني عباس نديده بودند.