مورد دوم اينكه در مسح پاها در وضو اختلاف شد. علي بن يقطين به موسي بن جعفر نامه نوشت كه شيعيان در مسح پاها اختلاف دارند كه تا بلندي پاست يا مفصل. امام در پاسخ، شستن پاها



[ صفحه 267]



را واجب دانست و تأكيد كرد: وظيفه ي شما اين است. وقتي نامه رسيد، علي تعجب كرد كه موافق اهل سنت و خلاف عقيده ي شيعه است اما چون امام دستور داده بود عمل كرد. در همان روزها پيش هارون سعايت كردند كه علي بن يقطين شيعه است و به احكام شيعه عمل مي كند. هارون گفت: بايد او را دوباره آزمايش كنم اما به طوري كه خود او نفهمد تا مجبور به تقيه شود.

اطرافيان گفتند: شيعيان در مسئله ي وضو با اهل سنت اختلاف دارند. او را با وضو آزمايش كن. روزي هارون او را براي انجام دادن كاري كشوري احضار كرد و تا هنگام نماز نگاه داشت. علي بن يقطين در خلوتگاهي كه براي او ترتيب داده شده بود وضو ساخت و هارون از سوراخ در ناظر بود. ديد علي به طريقه ي اهل سنت وضو گرفت و پاها را شست و تمام سر را نيز مسح كرد.

هارون خود را به علي نشان داد و گفت: اي علي! دروغ مي گويد هر كس مي پندارد كه تو رافضي (شيعه) هستي. از اين پس نيز موقعيت او در نزد هارون مستحكم تر شد. سپس از حضرت خطاب به علي بن يقطين نامه رسيد كه از اين ساعت به بعد، مطابق شيعه و چنان كه خدا دستور داده وضو بساز و آنچه به تو رسيده بود منتفي شد. والسلام. [1] .