سرنگوني آل برمك از اينجا شروع شد كه هارون خواهر خود عباسه را به جعفر، پسر يحيي تزويج نمود اما به شرط آن كه با او نزديكي نكند و تنها در مجلس هارون حضور داشته باشند! مدتي گذشت. عباسه به عتابه مادر جعفر التماس كرد كه جعفر به او نزديك شود و اين امر عملي شد و طفلي به دنيا آمد. عباسه از ترس هارون آن را با دايه اش به مكه فرستاد. مدتي اين راز مخفي بود و روزي زبيده خاتون اين راز را علني كرد. هارون به مكه رفت. پس از تحقيق به اسرار پي برد و برگشت و بدون تأخير به غلام خود ياسر دستور داد جعفر را به قتل برساند و ياسر روز اول ماه صفر سال 187 سر جعفر را در 37 سالگي از تن جدا كرده نزد هارون برد و جعغر هفت سال وزير هارون و استاد و مربي مأمون بود. بعد از قتل جعفر نيز هارون دستور داد پدر جعفر، يحيي بن خالد را با برادرش محمد بن خالد و پسر ديگرش فضل بن يحيي زنداني كنند. مسرور خادم و هرثمة بن اعين را نيز با آنها زنداني كرد. در نقلي كه يحيي بن خالد در سال 190 در زندان رقه از دنيا رفت و در نقل ديگري هارون به سندي بن شاهك نوشت يحيي بن خالد و فضل بن يحيي و اولاد و برادران و همه ي اقربايشان را زنداني كند. يحيي بعد از چهار سال و فضل بعد از پنج سال در زندان سندي مردند. به گفته ي يعقوبي، يحيي از زندان نامه اي به هارون نوشت بلكه محبت او را جلب كند. هارون در جواب نوشت يحيي! مثل تو همان است كه قرآن گفته. خدا مثلي زده است: دهي كه امن و آرام بود و روزي آن از هر جايي فراوان مي رسيد اهل آن به نعمت هاي خدا كفر ورزيدند. خداوند به سزاي آنچه مي كردند جامه ي گرسنگي و ترس بر مردم آن پوشانيد. [1] .

يحيي چهار پسر داشت: فضل، جعفر، محمد و موسي كه همه ي اينها در زندان هارون از بين



[ صفحه 275]



رفتند و بقيه ي فرزندان، به نكبت هاي شومي گرفتار شدند.