هارون خشمگين شد، و خادم خود به نام «مسرور» را طلبيد و به او گفت: «هم اكنون به بغداد برو و يكسره نزد موسي بن جعفر مي روي، اگر ديدي او در آسايش است، اين نامه را به «عباس بن محمد» برسان و به او دستور بده تا به آنچه در نامه نوشته شده عمل كند، و نامه ي ديگري نيز به او داده و گفت اين نامه را نيز به «سندي بن شاهك» برسان و به او دستور بده كه از عباس بن محمد اطاعت كند.

مسرور با شتاب به بغداد آمد و به خانه ي فضل بن يحيي رفت، و كسي نمي دانست كه براي چه كاري آمده، نزد موسي بن جعفر (ع) رفت، او را در آسايش ديد، بي درنگ نزد عباس بن محمد و سندي بن شاهك رفت، و نامه هاي هارون را به آنها داد.

فوري عباس بن محمد (كه رئيس دژخيمان بود) فضل بن يحيي را احضار كرد و به سندي بن شاهك دستور داد، او را برهنه كرده و صد تازيانه بر او زد... به اين ترتيب امام كاظم (ع) در زندان سندي به شاهك (كه مخوف ترين و تاريك ترين زندان ها بود تحت شكنجه) قرار گرفت. [1] .