بطوري كه در صفحات اوراق زندگاني پيغمبر (ص) و اميرالمؤمنين ع و فاطمه زهرا (س) ديديم آنها هر يك، از اموال خالص خود موقوفات و صدقاتي بجا گذاشتند كه اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود اكنون كه آخر عمر منست صدقات من همه بني هاشم را بي نياز مي كند - اين صدقات و موقوفات بدست امام حسن و امام حسين عليه السلام بود در زمان عمر بن عبدالعزيز فدك را به زين العابدين عليه السلام برگردانيد و تا به امام موسي الكاظم عليه السلام رسيد موقوفات و صدقات زياد و روز افزون گرديد و چون ائمه ي اطهار خود از مال دنيا طرفي نمي بستند و كاخ و موزه و اطاق مبله يا خوراك رنگين نمي خواستند اين صدقات و موقوفات بر عموم علويين تقسيم مي شد و حضرت موسي بن جعفر عليه السلام كه اولاد بسيار داشت مخصوصا درباره ي صدقات بسياري كه در اختيار داشت مثلا نزد زياد قندي 70000 دينار و نزد علي بن ابي حمزه سي هزار دينار داشت [1] و چون اطمينان بر فرزندان خود نداشت وصيت فرمود و اختيار آن را به حضرت رضا عليه السلام كه امام بر حق و حجت خدا بر خلق و اولي بتصرف و مانند خود و اجدادش بي نياز بود برگذار كرد تا به مصرف حقيقي آن برساند و حضرت موسي بن جعفر عليه السلام براي تقسيم صدقات و موقوفات نامه اي مخصوص نوشت و به شرحي كه شيخ صدوق روايت مي كند از اين قرار است: