به نام پروردگار بخشنده مهربان اين است صورت آنچه كه موسي بن جعفر عليه السلام صدقه و موقوفه قرار داده زمينهاي فلان... و حدود تمامي آن زمينها را با نخلهاي خرما و تمامي اراضي بياض و مجاري آب و سبزه زار و اراضي تابعه و اطراف آنرا با حقوق و عايدات و حق الشرب آن و هر حقي كه براي آنست در تپه ها و اتلال و نشيب و فراز و پست و بلند و پيدا و ناپيدا و بيشه و جنگل با فضا و مسيل شورآباد داير يا باير صدقه قرار داده تمامي حق خود را از اين اراضي بر فرزندان صلبي خود از مرد و زن آنچه خداي تعالي از اين اراضي مي روياند و بهره مي دهد پس از وضع مصارف عمران و آبادي و پس از وضع دو ثلث از خوشه خشك نخلي كه بين مساكين و فقراي اهل قريه تقسيم مي شود ما بقي را بين فرزندان موسي بن جعفر عليه السلام طبق مقررات قرآن در سهم دختر و پسر قرار مي دهد كه توزيع شود و چون زني از اولاد موسي بن جعفر ازدواج نمود براي او حقي در اين صدقه نيست مگر آنكه دوباره بي شوهر شود و چون به حال اول برگشت همان سهم اول را خواهد برد و هر يك از اولاد موسي وفات يافت و داراي فرزندي بود سهمش به فرزندانش مي رسد به حكم



[ صفحه 353]



للذكر مثل حظ الانثيين تقسيم گردد - و هر يك از اولاد موسي كه وفات كرد و فرزندي نداشت حق او به اهل صدقه برمي گردد و براي اولاد دختران من از اين صدقه حقي نيست مگر اين كه پدر ايشان از فرزندان من باشند و مادامي كه از فرزندان من و فرزندان فرزندان من و اعقاب و احفاد من كساني در روي زمين باشند هيچ كس را جز او حقي در اين صدقه نيست و هر گاه آنها منقرض شدند اين صدقه متعلق به اولاد پدري من از مادر مي باشد (يعني اولاد صلبي و بطني پدري و مادري سادات موسوي) و اگر آنها منقرض شدند صدقه تعلق به اولاد پدري من دارد تا اعقاب آنها باقي باشد و هر گاه كسي باقي نماند بايد رعايت الاولي فالاولي بشود تا زماني كه خداوند را براي زمين خود وارثي باقي است والملك لله الواحد القهار و موسي بن جعفر عليه السلام اين صدقات را به حبس ابدي قطعي وقف دايم درآورد و استثنائي در آن نگذاشت و جز رضاي خدا و ثواب روز جزا چيزي نخواست و هر كس ايمان به خدا و روز جزا دارد خريد و فروش و بخشش يا تغيير اين موقوفات و صدقات حرام است و ولايت اين صدقات را به عهده ي فرزندانم علي و ابراهيم گذاشتم هر گاه يكي از آنها وفات كرد قاسم به جاي آن يك تصرف كند و اگر از آن دو باز يكي درگذشت اسماعيل و پس از او عباس و پس از او فرزند بزرگتر من و اگر جز يك تن باقي نماند همان يك فرزند متولي موقوفات من خواهد بود [1] .