آرامگاه حضرت اباابراهيم موسي بن جعفر و حضرت ابوجعفر محمد بن علي بن موسي الجواد عليهم السلام

از شهرهاي اسلامي كه بدست مسلمين بنا شده شهر بغداد است و در كنار آن شهر قصبه اي بوده به نام شونيزي صغير و در آنجا مقابر قريش در كنار مسجدي واقع شده و سادات قريش را آنجا دفن مي كردند. از سال 183 اين سرزمين شهرت گرفت و سيل زوار بوده كه از اطراف به زيارت آستانه ي او مي شتافتند و در سال 220 كه امام نهم هم در آنجا مدفون شد عظمت بيشتري گرفت.

اين شهر از نظر تاريخ و جغرافيا يكي از شهرهاي مهم تاريخ بشري است زيرا در اين سرزمين كانون علم و عشق و هنر و صنعت و موزه ي آثار باستاني و مفاخر ملي نهفته شده است.

اين سرزمين است كه بسياري از سلاطين جهان و فرمانفرمايان عالم با كمال خضوع و خشيت آستانه بوسيده و عرض حاجت كرده اند - از نظر مستشرقين كه براي تاريخ فصلي از اين ابنيه باز كرده اند بسيار با اهميت است كه گم كرده ي خود را از تاريخ اينجا مي يابند - در و ديوار - صحن و رواق - روضه و سرداب - صندوق و حرم كاشي كاري - نقاشي - ميناكاري - تهذيب - سليقه و هنر در معماري و هندسي و طراحي - خطوط عاليه - شاهكار صنايع عالم در اينجا ديده مي شود. اين گنبد و بارگاه خورشيد درخشان زمين است و مانند آن در روي كره ي خاك وجود ندارد شكوه و جلال - عظمت و مقام - زيبائي - درخشندگي از گنبد و بارگاه كاظمين پرتوافكن است - نقاشيها - طلاكاريها - آئينه كاري ها - ميناكاريها - تذهيب روضه و خاتم كاري صندوق - منبت كاري درهاي مكلل به زر و سيم و جواهر چشم هر بيننده را خيره مي سازد. اين آستانه مانند ساير كاخ هاي ولايت ديدني است نه شنيدني و اگر هم ديده ي دل باز باشد كه مرغ روح نشاط انگيز به خواندن مي افتد:



[ صفحه 356]



در كاظمين دو آرامگاه است [1] .