اما اسم شريف آن حضرت موسي است و اشهر القاب آن بزرگوار كاظم

و در درالمسلوك است لقب بالكاظم لانه كان يحسن الي من يسئي اليه

و اشهر كناي آن حضرت ابوالحسن است و اين بزرگوار را ابوالحسن الاول مي گويند اگر چه كنيه حضرت امير (ع) هم ابوالحسن بود و همچنين كنيه حضرت زين العابدين (ع) معذلك از اين بزرگوار در كتب اخبار تعبير به ابوالحسن الاول مي كنند و از حضرت رضا (ع) به ابي الحسن الثاني و از حضرت هادي (ع) بابي الحسن الثالث

و در عمدةالطالب است كه مردم مي گويند موسي بن جعفر (ع) باب الحوائج الي الله است و من نفهميدم معني آن را تا آنكه ديدم در كتاب منتظم كه از تصنيفات ابوالفرج بن جوزي است كه احدي طلب نمي كند از خداوند حاجتي را پس قصد كند قبر حضرت موسي بن جعفر (ع) را مگر آنكه خداوند حاجت او را برمي آورد و من و غير من چند مرتبه اين را تجربه كرده ايم انتهي.

و اما نسب شريفشان والد ماجدشان حضرت امام جعفر صادق (ع) والده ماجده شان كنيزي بود ام ولد مسماة به حميده بربريه و بعضي اندلسيه گفته اند.

و در اصول كافي است عن معلي بن خنيس ان اباعبدالله (ع) قال حميدة مصفاة من الاد ناس كسبيكة الذهب مازالت الاملاك تحرسها حتي اديت الي كرامة من الله لي و الحجة من بعدي.

يعني حضرت صادق (ع) فرمود حميده صافست از خبائث و چركيني ها مانند شمشه ي طلا ملائكه محافظت مي كردند او را تا رسانيد به من گرامي كردن از جانب خداي تعالي مرا و حجت بعد مرا.

و ايضا در اصول كافي است كه حضرت باقر (ع) به اين مخدره فرمود اسم تو چه چيز است.

عرض كرد حميده فرمودند حميدة في الدنيا محمودة في الاخرة اخبرني عنك ابكر انت ام ثيب قالت بكر



[ صفحه 517]



فرمود چگونه و حال آنكه در دست كنيز فروشها چيزي نمي ماند مگر آنكه او را فاسد مي كنند عرض كرد بلي مولاي من مي نشست در موضعي كه مردان نسبت به زنان مي نشينند پس مرد سر سفيد محاسن سفيدي مي آمد و به او سيلي مي زد تا از جاي خود حركت مي كرد و همين قسم شد مرارا.

پس حضرت باقر (ع) به نور ديده اش حضرت صادق (ع) فرمودند خذها اليك فولدت خير اهل الارض موسي بن جعفر (ع)

و در عيون به سند معتبر از علي بن ميثم روايت كرده كه حميده مادر امام موسي (ع) از جمله ي اشراف و بزرگان عجم بود.