هارون الرشيد همان سال عازم مكه براي انجام حج شد، نخست به مدينه رفت و در همين وقت دستور دستگيري امام كاظم «عليه السلام» را داد.

نقل شده: وقتي كه هارون وارد مدينه شد، امام كاظم «عليه السلام» با جمعي از بزرگان مدينه به استقبال او رفتند، سپس امام كاظم «عليه السلام» طبق معمول به مسجد رفت. هارون شبانه كنار قبر پيامبر «صلي الله عليه و آله» آمد و (رياكارانه) گفت: اي رسول خدا! من در مورد تصميمي كه دارم از تو معذرت مي خواهم، تصميم دارم موسي بن جعفر را زنداني كنم؛ زيرا او مي خواهد ايجاد اختلاف و پراكندگي بين امت تو نمايد و خون مردم را بريزد.

سپس هارون دستور داد امام موسي بن جعفر «عليه السلام» را گرفتند و نزدش بردند، آن حضرت را (به دستور او) به زنجير بستند، دو هودج ترتيب دادند، آن حضرت را در يكي از آن هودجها كه بر پشت استر بود، سوار كردند و هودج ديگري بر پشت استر ديگر بود و همراه هر دو هودج، سواراني فرستاد و سپس (در بيرون مدينه) سواران، دو دسته شدند يك دسته به سوي بغداد و ديگري به سوي بصره روانه شدند، امام كاظم «عليه السلام» در هودجي بود كه به سوي بصره حركت مي كرد و هارون با اين كار مي خواست مردم از اينكه امام كاظم «عليه السلام» به سوي بصره رفت يا بغداد، بي خبر بمانند و سواران همراه آن حضرت را نشناسند و به سواراني كه امام كاظم «عليه السلام» را مي بردند، دستور داد كه وقتي به بصره رسيدند، امام كاظم «عليه السلام» را در بصره به «عيسي بن جعفر بن منصور» تحويل دهند و او در آن روز (به عنوان رئيس زندان) در بصره به سر مي برد.



[ صفحه 201]